KAPİTALİZM VE EKOLOJİK YIKIM: MÜCADELE YOLLARI VE ALTERNATİFLER
A PEOPLE’S GREEN NEW DEAL: OBSTACLES AND PROSPECTS
Yet much discussion of the GND lacks mooring in the political economy of the production of discourse, the environmental crisis, or shifts in capitalism. In what follows, light will be shed on why and how the GND emerged, as layers of space and time slammed together: shifts and challenges to US accumulation, the broader environmental crisis, and breakdown of capitalism as a political mode of rule in the core. The GND in its dominant anti-racist green Keynesian formulation emerges as one resolution—if not exactly a solution—to these instabilities.
HALKIN YEŞİL YENİ ANLAŞMASI: ENGELLER VE BEKLENTİLER
Yine de YYA tartışmalarının çoğunda çevresel krizin, kapitalizmdeki değişimlerin ya da söylemin üretiminin politik ekonomisinde çıpayı atacak yer eksiktir. Aşağıda, mekan ve zaman katmanları -ABD’nin birikimindeki değişimler ve zorluklar, daha geniş çevresel kriz ve Merkez’de egemenliğin politik tarzı olarak kapitalizmin çöküşü - birbiriyle karşılaştırılırken YYA’nın nasıl ve neden ortaya çıktığı üzerine ışık tutulacak. YYA’nın ırkçılık karşıtı yeşil Keynesçi baskın formülasyonu - tam bir çözüm değilse de - bu dengesizliklere karşı bir çözüm olarak ortaya çıktı.
#DOSSIER09: CAPITALISM AND ECOLOGICAL DESTRUCTION: PATHS OF STRUGGLE AND ALTERNATIVES
We hope that this dossier, under the conditions of today’s ever-deepening ecological destruction, and the political and economic space facing general reorganization by the processes set in motion by this destruction, will reach the workers in the socialist and ecological movements and make a small contribution to the struggle on both an intellectual and practical level.
#DOSYA09: KAPİTALİZM VE EKOLOJİK YIKIM: MÜCADELE YOLLARI VE ALTERNATİFLER
Umarız ki bu dosya, ekolojik yıkımın giderek derinleştiği, politik ve iktisadi alanın ise bu yıkımın yarattığı refleksler tarafından yeniden düzenlendiği günümüz koşullarında sosyalist ve ekoloji hareketlerinin emekçilerine ulaşır ve mücadeleye gerek düşünsel, gerek pratik zeminde ufak da olsa bir katkı sağlar.
DEVRİM YA DA YIKIM
Sol, iklim değişikliğinden kapitalizmin sorumlu olduğunu görüyor. Durumun aciliyetinin farkında. Ancak devleti ele geçirme kapasitesini geliştirmek yerine, küçük ölçekli, yerel, merkezi olmayan çözümleri ve daha fazla protesto ve demokrasiyi savunuyor. Gerçekten bir felaketin eşiğindeysek, felakete yanıt verebilecek ve eşitlikçi bir alternatif ileri sürebilecek devrimci bir parti inşa etmemiz gerekmez mi?
NASIL BİR ENERJİ POLİTİKASI?
Enerji konusu ekolojistlerin gündemine yalnızca iklim krizi nedeniyle sera gazı emisyonlarını azaltma telaşı üzerinden girmiş değil. Bir bütün...
KÜÇÜLME ÜZERİNE DÜŞÜNCELER
Büyüme, tarih sahnesinde gerek olgu gerek de kavram olarak kapitalist üretimle beraber belirmiştir. Daha da önemlisi, bu büyüme, yine hem olgu hem de kavram olarak yabancılaşmış, toplumsal dirlik ve refaha kayıtsız, yönü, niteliği ve niceliği sermayenin artı değer arayışı tarafından tayin edilen bir büyümedir.
MARKSİST BİR YEŞİL YENİ ANLAŞMA MÜMKÜN MÜ?
Yeni Yeşil Düzen’in ideolojik üstünlüğünü tamamen sermayeye ve Marksist olmayan sola vermemek adına, Marksistler sadece kapitalizmin en iyi eleştirisini yapmamalı, aynı zamanda gelecek vizyonumuzu somut bir şekilde anlatıp, örgütlenmeyi bu vizyon ve somut planlar üzerinden kurmalıyız.
YENİ DÜNYA DÜZENİ’NDEN YEŞİL YENİ DÜZEN’E GEÇERKEN EKOLOJİ HAREKETİ ÖNÜNDEKİ TUZAKTAN NASIL KURTULUR?
Bir avuç zenginin çıkarları için insanlığın geri kalanı ve gezegendeki diğer canlı türleri varoluşsal bir krizle karşı karşıyadır. IPCC raporları bile bunu inkâr edememekteyken “önce iklimi kurtaralım, sonra kapitalizmi düşünürüz” önermesi yangına benzin dökmek demek olmasa da onu söndürmek yerine harlayan yel estirmektir; bilimsel olarak yanlış olduğu gibi kapitalizmden kurtuluş fırsatı önüne de barikat örmektir. David Harvey’in şu an kapitalizmi yıkmak insanlığı kaosa sürüklemek anlamına gelir sayıklamasındaki gibi zaten mülksüz olanların, zaten ölüyor olanların kirişlere asılmasının önüne geçmektir. Yıkılırsa altında kalan insanlık olmaz, uzayı sömürgeleştirme hayallerine dalmış kendinden geçen bir avuç sömürgen olur.
ÇEVRECİLERİN AFYONU? ANTROPOSEN YANILSAMALARI, GEZEGENİN İDARESİ & KAPİTALOSEN ALTERNATİFİ
İklim adaleti siyaseti, daima kendisi de örselenmiş ve yabancılaşmış hayatın dokusu ile ve onun içinde olan “pek çok belirlenimin zengin bir bütünü” olarak iklim sınıf ayrımı, iklim apatheidi, ve iklim patriyarkasıyla yüzleşen bir işçi sınıfı enternasyonalizmi olmaksızın ilerleyemez. Marx’ın sıklıkla alıntılanan kapitalizmin “toprağı ve işçiyi” örselemesi üzerine gözleminin olumlayıcı diyalektik neticesi şudur: komünist ufuk hayatın dokusundaki sınıf mücadelesinin gerçek tarihsel hareketidir.
REVOLUTION OR RUIN
The left sees that capitalism is responsible for climate change. It recognizes the urgency of the situation. But instead of building its capacity to seize the state, it advocates small-scale, local, decentralized solutions and more protests and democracy. If we really are on the verge of catastrophe, shouldn’t we building a revolutionary party able to respond to the disaster and push forward an egalitarian alternative?
OPIATES OF THE ENVIRONMENTALISTS? ANTHROPOCENE ILLUSIONS, PLANETARY MANAGEMENT & THE CAPITALOCENE ALTERNATIVE
Climate justice politics cannot advance without a working class internationalism that confronts the climate class divide, climate apartheid, and climate patriarchy as a "rich totality of many determinations” – always with and within webs of life that have themselves been degraded and alienated. Let us remember that the affirmative dialectical corollary to Marx's oft-quoted observation on capitalism's degradation of “the soil and the worker” is this: the communist horizon is the real historical movement of the class struggle in the web of life.
THE ENVIRONMENTAL CRISIS: THERE IS NO MARKET SOLUTION
Capitalism turns the ‘free gifts of nature’ into profit. And in the incessant drive to raise profitability, it depletes and degrades natural resources. And as nature is privatised and turned into private property, the owners of ‘nature’ can also extract rent from the exploitation of labour. However, there is a continual battle by capital to control and lower rising raw material prices as natural resources are depleted and not renewed, adding another factor to the tendency of the rate of profit to fall. The drive for profit has led to an uncontrolled expansion of industrialisation, energy and commodity production in agriculture that emits carbon emissions and provokes natural resource depletion that is heating up the planet to levels that threaten its very existence.
PEOPLE’S CLIMATE POLITICS AGAINST HEGEMONIC CLIMATE POLITICS – 2
Hegemonic climate politics conceals that capitalism’s structural contradictions cause climate change, either articulating itself without confronting such contradictions or offers solutions which bring new equally sharp contradictions to the fore instead. I elaborate on the following contradictions throughout the article: capital and nature; capital and labor; time of capital and time of nature/climate; time of capital and time of labor; the necessity of effective climate policies and the demands of capital; the urgency of climate measures and postponement of targets to 2050; the climate commitments which pin its faith upon the order of capitalist economy and upon market mechanisms and emission reduction targets and the actual climate policies under operation; mitigation policies and application tools that do not have a feature for mitigation.
PEOPLE’S CLIMATE POLITICS AGAINST HEGEMONIC CLIMATE POLITICS – 1
Today we are faced with two main strategies for solving the problem of climate change. In the first, (symptomatic) measures are applied within the capitalist system, which tend towards "energy transformation" and alleviate symptoms, rather than addressing the causes. Examples of such policies in action abound in many countries: broadly similar, they defer to the interests of capital. This may be termed the hegemonic climate politics. The second strategy is that of anti-capitalist climate politics of the people as exploited workers and oppressed segments of society. The two policies differ not only in terms of solutions, but primarily in terms of their grasp of the causes of the climate question. Unlike the first, the second acknowledges that the climate has changed due to the functional laws of capitalism
EKOLOJİK KRİZ, KÜRESEL SERMAYE VE DOĞANIN YENİDEN İCADI: KÜRESEL GÜNEY’DEN BİR PERSPEKTİF
Bu makale, REDD-Plus girişiminin tarihini, dünya kapitalizminde uluslararası işbölümü içindeki değişikliklerin daha geniş bir anlayışı içinde takip ediyor. Doğanın yeniden yapılandırılmasının, kapitalizm içindeki birikim krizini çözmenin önemli bir özelliği olduğunu gösteriyor. Bu perspektiften bakıldığında, siyasi ve ekonomik tahakkümün, dünya kapitalizminin kendisinin yeniden düzenlenmesinde eşitsiz gelişmenin itici gücü olması şaşırtıcı değildir.
ECOLOGICAL CRISIS, GLOBAL CAPITAL AND THE REINVENTION OF NATURE: A PERSPECTIVE FROM THE GLOBAL SOUTh
This essay traces the history of the REDD-Plus initiative within a broader understanding of the changes within the international division of labour in world capitalism. It shows that the reconfiguration of nature is an important feature of resolving the crisis of accumulation within capitalism. Seen from this perspective, it is not surprising that political and economic domination is a driver of uneven development in the reordering of world capitalism itself.
EMPERYALİZM KUNDAKÇIDIR: MARKSİZMİN EKOLOJİK LİTERATÜRE VE MÜCADELELERE KATKISI
İklim değişikliği ve diğer ciddi boyuttaki çevresel sorunlar, işçi sınıfının çözümlerini gerektiriyor. İşçilerin üretkenliği ve yaratıcılığı, ekolojik alternatifler için hayati öneme sahiptir. İşçi sınıfının çevre politikalarının sıklıkla unutulan tarihi incelenmeyi gerektiriyor.(...) İşçiler alternatif sürdürülebilir gelecekler üretir ve üretebilir, işçilerin ekolojik üretim planları kavramı önemlidir.
EKOLOJİK KRİZ: PİYASACI BİR ÇÖZÜM YOK
Kapitalizm, ‘doğanın karşılıksız armağanlarını’ kâra dönüştürür. Sürekli olarak kârlılığı artırma dürtüsü içinde doğal kaynakları tüketir ve bozar. Doğa özelleştirilip özel mülkiyete dönüştürüldüğü için, ‘doğa’ sahipleri de emeğin sömürülmesinden rant elde ederler. Ancak doğal kaynaklar tükendiği ve yenilenmediğinden, artan hammadde fiyatlarını kontrol etmek ve düşürmek için sermaye sürekli bir savaş halindedir ve bu da kâr oranının düşme eğilimine başka bir faktör ekler. Kâr güdüsü tarımda sanayileşmenin, enerjinin ve meta üretiminin kontrolsüz bir şekilde genişlemesi yoluyla karbon salımının artmasına ve doğal kaynakların tükenmesine neden olarak, küresel ısınmanın gezegenin varlığını tehdit eden seviyelere dek tırmanmasını beraberinde getirdi.
SYSTEM CHANGE NOT CLIMATE CHANGE AS A DIRECTIVE
Identifying the root cause of the climate crisis as capitalism motivates one to do something. Motivated were many of the communists in the past. Their convictions (and perhaps also optimism) were enough to make them do something, but not the thing. We need to do the thing itself, now. We need a party to make that happen. So we need a party model. Historical experience shows that no party model successfully led two revolutions. So all of this will be messy, contingent on non-provable intuition, and full of childish mistakes. But that’s what we need. Then again, to run this discussion, we need party leaders.
YENİDEN ÜRETİM GÜÇLERİ: SOSYALİST EKOFEMİNİZM VE KÜRESEL EKONOMİK KRİZ
Sosyalist eko-feminizm, kapitalizmin dünya ölçeğinde ataerkillik, ırkçılık ve türcülük ile kesiştiğine işaret ederek, ekolojik geçişi “sistem değişikliği” için farklı mücadelelerin bir kesişimi olarak görmeye izin verir. Bu vizyonu ciddiye almak, sosyalist örgütlerin kendilerini üretim güçleri ve GSYİH büyümesi ile miras kalan takıntılarından kurtarmalarına - modernitenin kapitalist/endüstriyel versiyonu - ve gerçek bir ekolojik devrim tasavvur etmelerine yardımcı olabilir.
FORCES OF REPRODUCTION: SOCIALIST ECOFEMINISM AND THE GLOBAL ECOLOGICAL CRISIS
By pointing to the intersection of capitalism with patriarchy, racism and speciesism on the world scale, socialist ecofeminism allows to see ecological transition as an intersection of different struggles for ‘system change’. Taking this vision seriously could help socialist organizations to free themselves from their inherited obsession with the forces of production and GDP growth – the capitalist/industrial version of modernity – and envision a true ecological revolution.