Ufuk Gürbüzdal

    Ufuk Gürbüzdal is an independent filmmaker and a researcher in critical culture and media studies. His research interests include Marxism, ideology and cinema, avant-garde filmmaking, the political economy of new media environments, and political communication.

    Ufuk Gürbüzdal

    SOVYET SİNEMASI’NDA BİR ÖNCÜ: EDUARD TİSSE’NİN EİSENSTEİN SİNEMASINA KATKISI ÜZERİNE KISA BİR DENEME

    Bergan, Eisenstein’ın biyografisinde, üç önemli Sovyet sanatçısı Eduard Tisse, Grigoriy Alexandrov ve Sergei Eisenstein’in tanıklık ettiği bir iş kazasını bu şekilde betimlemektedir. Bir prova esnasında, Alexandrov’un bir anlık dikkatsizliği nedeniyle Tisse ölümden kıl payı kurtulur ve “sinema tarihinin akışı” olduğu gibi kalır. Bir açıdan, Bergan’ın burada öne sürdüğü temel önerme, sinema tarihine yön veren Eisenstein sinemasının Tisse’nin katkıları olmaksızın aynı tarihsel konuma sahip olamayacağıdır

    REPRESENTATIONAL FRAGMENTS OF THE CONSTRUCTION OF NATION AND NATIONAL IDENTITY IN THE CINEMA OF YILMAZ GUNEY: ANALYSIS OF THE FILMS ENDIŞE, AĞIT, AND HUDUTLARIN KANUNU

    Films by Yılmaz Güney provide the history of cinema in Turkey with a cinematic comprehension that is thoroughly competent at reflecting the economic, social, and political problems of the country. A remarkable part of Güney's films subjects the social problems of Anatolian peoples to an in-depth analysis approach which is equipped with class consciousness. By virtue of Güney’s class-based theoretical perspective, his films widely differ from the Social Realist cinema tradition in Turkey, which developed around 1960-65 and had an explicit humanistic emphasis on solidarity (Daldal, 2013). Thereby, in most of the artistic works by Güney, including those which mainly concentrate on individual stories of particular protagonists, it is possible to trace explicit hints of a societal examination, which sheds light on the socio-economic dynamics of Turkey.

    YILMAZ GÜNEY SİNEMASINDA ULUS VE ULUSAL KİMLİK İNŞASININ TEMSİLİ FRAGMANLARI: ENDİŞE, AĞIT VE HUDUTLARIN KANUNU FİLMLERİNİN ANALİZİ

    Yılmaz Güney filmleri, Türkiye sinema tarihine ülkenin ekonomik, toplumsal ve siyasal sorunlarını etraflıca yansıtan, yetkin ve üretken bir sinema anlayışı armağan etmiştir. Güney’in filmlerinin dikkate değer bir bölümü, Anadolu halklarının toplumsal sorunlarını belirgin bir sınıf bilinci aracılığıyla derin bir incelemeye tabi tutar. Güney’in sahip olduğu sınıf temelli teorik bakış açısı, onun filmlerini Türkiye’de 1960-65 yılları arasında kendini gösteren ve dayanışma temasına dair hümanist bir vurgu taşıyan Toplumsal Gerçekçi sinema geleneğinden ayrıştırır (Daldal, 2013). Bu bağlamda, Güney’in sanatsal çalışmalarının çoğunda -anlatı yapısında belirli bir başkahramanın bireysel hikâyesine odaklananlar da dâhil olmak üzere-, Türkiye’nin sosyo-ekonomik dinamiklerine ışık tutan toplumsal bir tahkikatın ipuçlarını bulmak mümkündür.